با وجود کرونا می‌توان به مراکز دندانپزشکی رفت؟

به این خاطر که ویروس کرونا از طریق بزاق، خون و سایر ترشحات بدن افراد آلوده و استفاده از ابزار‌های تیز در دندانپزشکی ممکن است منتقل شود، برای حفظ سلامتی خود باید فقط در موارد اورژانس و اگر خیلی ضرورت داشت به مراکز دندانپزشکی مراجعه کنید.

بیمار مبتلا به ویروس کرونا (از میان کادر درمانی و یا افرادی که برای درمان به کلینیک‌های دندانپزشکی مراجعه می‌کنند) در صورت رعایت نکردن بهداشت فردی می‌تواند ویروس را به صورت مستقیم به سایر افراد منتقل کند. همچنین بیمار مبتلا می‌تواند غیرمستقیم، با آلوده کردن لوازم کلینیک‌های دندانپزشکی و انتقال ویروس به تمام سطوح باعث سرایت این ویروس به سایر مراجعه‌کنندگان شود.

دندانپزشکی زیبایی و غیراورژانسی، رفتاری پرخطر در زمان شیوع ویروس کرونا

برای ما دندان‌پزشکان، مواجه شدن با بیمارانی که به‌دلیل درد دندان پس از عصب‌کشی مراجعه می‌کنند، عادی است. اما برخی بیماران دندانپزشکی تخصصی تاج واقع در اسلامشهر، کماکان تا چند روز بعد از عصب‌کشی، درد احساس می‌کنند و قانع شدن بیشتر آنها در مورد درد بعد از درمان عصب کشی، اغلب کار راحتی نیست. چون بیماران به دلیل درد مراجعه می‌کنند و انتظار رفع درد بعد از درمان، کاملا طبیعی و به حق است…

درمان ریشه (عصب‌کشی) را بیشتر مراجعان دندان‌پزشکی در کشور ما، حداقل یک بار تجربه می‌کنند. بسیاری از افراد قبل از مراجعه برای عصب‌کشی بدبین هستند و به دلیل توصیف‌هایی که شنیده‌اند یا تجربه‌های ناگواری که احیانا قبلا داشته‌اند، آن را درمانی دردناک و حتی وحشتناک فرض می‌کنند!

همچنین در ذهن بیشتر بیماران شهرهای اسلامشهر و نسیم شهر در مورد احتمال درد بعد از عصب‌کشی سوال‌های زیادی مطرح است. معمولا مهم‌ترین سوال بیماران این است که مگر «عصب» دندان کشیده نشده است؟ پس چطور ممکن است دندانی که عصب ندارد، درد بگیرد؟ حقیقت این است درمانی که دندان‌پزشکان آن را با عنوان «درمان کانال ریشه» می‌شناسند (در خیلی از کشورهای خارجی هم به همین نام نامیده می‌شود) و بیماران ما آن را عصب‌کِشی یا عصب‌کُشی می‌نامند، محدود به خارج کردن عصب از داخل دندان نیست.

درمان عصب کشی در اصل شامل پاکسازی و شک دادن داخل کانال‌های ریشه در طول مناسب و مسدود کردن مسیر کانال‌ها با مواد صناعی است به طوری که میکروارگانیسم‌ها و میکروب‌های داخل کانال ریشه پاکسازی شوند و امکان رشد میکروب‌ها هم در آینده غیرممکن شود. تمام این کارها برای یک دندان ممکن است مستلزم حداقل ۱ تا ۳ جلسه درمانی باشد و کاری دقیق و زمانبر است. بعد از عصب‌کشی شما ممکن است درد داشته باشید. اگر قبل از عصب‌کشی درد داشته‌اید، احتمال وجود درد بعد از عصب‌کشی هم بیشتر است.

این درد بیشتر وقت‌ها به کامل نبودن عصب‌ کشی یا وجود اشکال در درمان ربطی ندارد. مکانیسم‌های درد بدن انسان مخصوصا در سر و گردن بسیار پیچیده هستند. گاهی حتی باوجود رفع علت اصلی درد، سیستم اعصاب محیطی و مرکزی همچنان تحریک درد را ادامه می‌دهند و گاهی یک واکنش التهابی در بعضی موارد علت درد شدید و تورم بعد از عصب‌کشی است، بنابراین وجود درد بعد از عصب‌کشی مخصوصا در ۲۴ ساعت اول، طبیعی است و جای نگرانی ندارد چون در بیشتر موارد با دارو قابل کنترل است.

حتی تا چند روز بعد از عصب‌کشی، درد حین غذا خوردن و موقع فشار روی دندان عادی است. برای اینکه بعد از عصب‌کشی کمترین درد را داشته باشید، داروهای تجویزی یا توصیه شده به‌وسیله دندان‌پزشک را در اولین فرصت بعد از تمام شدن کار درمان شروع کنید. معمولا مسکن‌ها اگر قبل از رفع بی‌حسی مصرف شوند، اثر بهتری خواهند داشت.

به ترتیب مصرف دارو‌ها دقت و سر موقع دارو‌ها را استفاده کنید. اگر درد شدید یا تورم داشتید، خونسردی‌تان راحفظ کنید و با دندان‌پزشک تماس بگیرید. عصب‌کشی ذاتا درمان دردناکی نیست ولی در برخی بیماران و در بعضی شرایط، مقداری درد بعد از درمان که با کمک دارو‌ها قابل‌کنترل است، انتظار می‌رود.

تلفن تماس با دندانپزشکی تخصصی درمان ریشه دندان و عصب کشی در اسلامشهر و نسیم شهر 02156350845  

هنگامی که داخل دندان دچار عفونت و آسیب می‌شود، باید دندان تحت درمانی به نام عصب کشی دندان یا درمان ریشه قرار بگیرد.
محفظة داخل دندان که حاوی رگهای خونی و عصب ها است پالپ نام دارد. در صورتی ‌که پالپ دندان به هر دلیلی آسیب ببیند و دچار التهاب و عفونت شود، تنها راه درمان و نجات دندان تخلیه محفظة پالپ است که در طی آن تمامی محفظة پالپ از نوک مجرای ریشه تا بالا باید تخلیه، پاک ‌سازی، ضد عفونی و سپس پر شود.

مراحل و جزئیات عصب کشی دندان

مرحله اول: ایزوله کردن دندان با گذاشتن ورقه لاستیکی در دهان
ابتدا دهان بی حس شده و سپس دندانپزشک با استفاده از یک ورقه لاستیکی به نام رابر دم، دندان را از محیط دهان جدا و ایزوله میکند. سپس محل دندان در این ورقه لاستیکی که در بیشتر موارد از لاتکس ساخته شده است، سوراخ میشود تا دندان از آن بیرون بزند در حالی که بقیه دندانها و دهان در پشت آن قرار دارند.
به این ترتیب از رسیدن جریان بزاق به دندان تحت درمان جلوگیری میشود.

اهمیت ایزوله کردن دندان در درمانهای دندانپزشکی
یکی از مهمترین اهداف عصب کشی، آلودگی زدایی از دندان است و از طرفی دندان باید خشک و تمیز بماند. از آنجایی که بزاق حاوی باکتری و ذرات دیگر است، رابر دم به عنوان یک سد در مقابل بزاق عمل میکند تا آلودگیها و ذرات داخل آن به دندان نرسند.
قرار دادن رابر دم بخشی از مراقبتهای استاندارد در عصب کشی است و حتما باید انجام شود. اگر در درمان شما از رابر دم استفاده نشده است از دندانپزشک علت آن را بپرسید.

مرحله دوم: ایجاد سوراخ در تاج دندان
دندانپزشک برای شروع درمان باید به محفظه پالپ داخل دندان دسترسی داشته باشد بنابراین باید تاج دندان سوراخ شود. به این مرحله ایجاد سوراخ دسترسی گفته میشود.
دندانپزشک با استفاده از دریل دندانپزشکی سوراخی ایجاد میکند که تا محفظه پالپ ادامه دارد. از طریق این سوراخ درمان انجام میشود. در مورد دندانهای عقبی، سوراخ دسترسی در سطح جونده ایجاد میشود و در دندانهای جلویی این سوراخ در سطح پشتی دندان ایجاد میگردد.
هنگام ایجاد سوراخ دسترسی، دندانپزشک تمامی مواد پوسیده دندان را نیز برمیدارد و بخشهای شکننده یا لق دندان یا پر شدگی را جدا میکند.

در این زمان دهان بی حس است، رابر دم در دهان قرار دارد و همه چیز برای شروع درمان آماده است. همان طور که پیش تر گفته شد بی حسی دندان اختلال قابل توجهی در حس فشار ایجاد نمیکند بنابراین هنگام دریل کردن لرزش دریل دندانپزشکی را کاملا احساس میکنید. اما این احساس خفیف بوده و دردی همراه آن نیست.
در صورتی که در هر مرحله ای در درمان، احساس درد داشتید با اشاره دندانپزشک را متوجه کنید، چرا که اصلا نباید دردی احساس کنید. دندانپزشک بی حسی بیشتری استفاده میکند.

استفاده از میکروسکوپ جراحی

پس از این که دندانپزشک به داخل دندان راه یافت، در درمان استاندارد، کف محفظه با استفاده از میکروسکوپ جراحی پالپ معاینه میشود. این ابزار به دندانپزشک در شناسایی تمامی مجرای ریشه دندان کمک می‌کند تا بتواند تمامی مجراهای فرعی و ریز را که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، نیز پیدا کند.
استفاده از میکروسکوپ احتمال این که دندانپزشک تمامی مجرای ریشه را پیدا کرده و تحت درمان قرار دهد افزایش می‌دهد بنابراین احتمال موفقیت درمان بیشتر می‌شود.
به ویژه در مواردی که انتظار می‌رود مجراهای بسیار ریزی در ریشه وجود دارد و باید شناسایی شود مانند دندانهای آسیاب بزرگ، دندانهای آسیاب کوچک، دندانهای جلویی فک پایین و دندان‌هایی که مجرای ریشه و پالپ کلسیتی شده دارند ، میکروسکپ اهمیت بیشتری دارد.
با این حال باید توجه داشته باشید که این ابزارها و تجهیزات مدرن هزینه درمان را نیز افزایش می‌دهند و غالباً دندانپزشک عمومی چنین ابزارهایی در اختیار ندارد.

مرحله سوم: اندازه‌ گیری طول دندان
هدف دندانپزشک درمان تمامی طول مجرای ریشه دندان است نه فراتر از آن. انجام این کار نه تنها بخش مهمی از فرآیند درمانی به شمار می‌آید بلکه در به حداقل رساندن درد پس از عمل و جلوگیری از شکست درمان نیز کمک می‌نماید.
دندانپزشک برای این منظور باید طول هر یک از مجراهای ریشه دندان را اندازه‌ گیری نماید. این اندازه معمولاً حدود نیم میلی‌متر می‌باشد.

روش اندازه‌گیری طول مجرای ریشه دندان چگونه است؟

دو روش برای این کار وجود دارد:
الف- عکس پرتوی ایکس
روش مرسوم و سنتی این کار استفاده از عکس پرتوی ایکس پس از قرار دادن فایل در داخل مجرای ریشه می‌باشد. فایل یک ابزار دستی شبیه یخ شکن است که تیغه انعطاف‌ پذیری دارد تا در داخل مجرای ریشه قرار بگیرد بدون این که به آن آسیبی وارد کند. از آنجایی ‌که فایل‌های مورد استفاده برای مجرای ریشه، فلزی هستند به وضوح در عکس پرتوی ایکس قابل شناسایی هستند. با خواندن علائم حکاکی شده روی فایل میتوان طول مجرای ریشه و کل دندان را اندازه گیری کرد. از عکس پرتوی ایکس برای تایید موقعیت درست فایل در دندان استفاده میشود تا اطمینان حاصل شود فایل تمامی طول مجرا را پیموده و به نوک ریشه رسیده است.

ب- روش الکترونیکی
در سال‌های اخیر اندازه‌گیری طول دندان‌های با استفاده از وسیله ‌های الکترونیکی رایج شده است.
دندانپزشک یکی از سیمهای دستگاه را به فایل داخل دندان وصل میکند و سیم دوم را در سطح داخلی لب بیمار قرار میدهد تا مدار الکتریکی کاملی برقرار شود. هنگامی که دندان‌پزشک آن را داخل مجرای ریشه فرو می‌برد دستگاه تغییراتی در مقاومت الکتریکی نشان می‌دهد و از آنجایی که ناحیه مجرای ریشه دندان‌ عایق است، هر چه نوک فایل به بافتهای رسانایی که در پیرامون ریشه قرار دارند نزدیکتر میشود تغییر مقاومت بیشتر میشود. صدای بوق یا نمایشگر دستگاه نشان دهنده رسیدن فایل به انتهای کانال (نوک ریشه) می باشد.
توجه داشته باشید که اندازه گیری طول بر اساس شماره های حک شده بر روی فایل انجام میشود. دستگاه الکترونیکی تنها نشان میدهد چه زمانی فایل به نوک ریشه رسیده و تمام طول ریشه را پیموده است.
روش ترکیبی – برای یک دندان ممکن است از چند روش اندازه گیری استفاده شود. هر یک از مجراهای ریشه باید به صورت جداگانه طولشان اندازه گیری شود.
در صورتی که از عکس پرتوی ایکس برای اندازه گیری استفاده شود باید دندانپزشک رابر دم را باز کند تا فیلم یا حسگر را بتواند در مجاورت دندان قرار دهد و عکس بگیرد و سپس دوباره رابر دم را روی دهان بگذارد. با دستگاه الکترونیکی تمامی فرایند تنها ظرف کمتر از یک دقیقه انجام میشود و شما اصلا چیزی احساس نمیکنید.

مرحله چهارم: پاک سازی و شکل دهی مجرای ریشه دندان
در مرحله تمیز کاری دندان ، بافت‌های عصبی زنده یا مرده برداشته میشود و باکتری‌ها از بین رفته و به طور کلی تمامی ذرات و سموم داخل دندان تخلیه و پاک ‌سازی می‌شود. پس از آن مجرای ریشه دندان تراشیده و شکل دهی شده و بزرگ‌تر می‌شود تا اطمینان حاصل شود تمامی دیواره عاری از هر گونه آلودگی و باکتری است. شکل دهی دیواره ‌های مجرای ریشه به نحوی انجام می‌شود که شکل مجرا برای پر کردن ایده آل باشد.

در این مرحله دندانپزشک تلاش می‌کند با وجود تراشیدن و گشاد کردن مجرای ریشه، ساختار سالم باقی مانده دندان تا حد ممکن دست نخورده بماند و بخش زیادی از آن برداشته نشود تا یک پارچگی دندان به مخاطره نیفتد.
بیشتر این مرحله با کمک فایل هایی با اندازه ‌های مختلف انجام می‌شود. فایل‌های دندانپزشکی نوک تیزی دارند و سطح بدنه آنها زبر است. در واقع این ابزار سوهان استوانه ای مینیاتوری محسوب می‌شود. دندانپزشک فایل‌ را در داخل دندان با حرکات رفت و برگشتی و چرخشی تکان می‌دهد. به این ترتیب دیوارهای داخل دندان تراشیده و تمیز می‌شوند.
این حرکات با فایل‌هایی با اندازه‌ های مختلف انجام می‌شود. معمولاً حداقل شش فایل که هر یک قطر بزرگ‌تری از قبلی دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترتیب استفاده از فایل‌ها از قطر کوچک‌تر به قطر بزرگ‌تر است تا به تدریج مجرای ریشه گشادتر شود.
از آنجایی که برخی از آلودگی‌های داخل دندان، در دیواره مجرای ریشه فرو رفته اند با استفاده از فایل‌ها و فرایند بزرگ کردن مجرای ریشه کاملاً تمیز و پاک سازی می‌شوند.
حداقل برخی از فایل‌های مورد استفاده به صورت دستی استفاده می‌شود اما ممکن است به کمک دریل دندانپزشکی مخصوصی نیز از آنها استفاده شود که حرکات مورد نظر را به صورت اتوماتیک انجام دهد. امروزه این وسیله ‌های اندودنسی معمولاً با فایل‌های مخصوص ساخته شده از آلیاژ نیکل تیتانیم مورد استفاده قرار می‌گیرند که ماهیت بسیار انعطاف پذیر دارند و خیلی سریع تر از گذشته مجرای ریشه دندان‌ را تمیز و پاک سازی می‌کنند.

یکی از مراحل مهم پاک سازی و شکل‌دهی مجرای ریشه، شست‌ و شوی محفظة پالپ است. دندانپزشک باید به صورت مرتب فضای داخل دندان را بشوید تا تمامی ذرات و آلودگی‌ها از آن خارج شوند. محلولهای متفاوت ممکن است برای این منظور استفاده شود که متداولترین آنها هیپوکلریت سدیم است. یکی از فواید این محصول، خاصیت ضد عفونی ‌کننده آن است.

مرحله پنجم: پر کردن دندان
اکنون فضای خالی دندان آماده پر کردن است. در برخی موارد دندانپزشک بلافاصله پس از پاک ‌سازی دندان، آن را با مواد مخصوصی پر می‌کند و در برخی موارد دیگر ممکن است دندانپزشک صلاح ببیند یک هفته منتظر بماند تا در صورتی که همه چیز به خوبی پیش برود دندان پر ‌شود.
در صورتی که روش دوم انتخاب شود دندانپزشک باید مواد پر کننده موقتی در داخل دندان قرار دهد تا جلوی ورود آلودگی‌ها به داخل دندان گرفته شود.

مواد پر کننده داخل دندان در عصب‌ کشی

متداولترین ماده پر کننده دندان در عصب‌ کشی، مواد پلاستیکی مانندی به نام گاتاپرچا است. گاتاپرچا در اشکال مخروطی با اندازه ‌های مختلف (که اندازه‌ های آن کاملاً منطبق بر اندازه فایلهای دندانپزشکی است) استفاده می‌شود.

برای پر کردن دندان ابتدا یک مخروط گاتاپرچا در داخل مجرای ریشه قرار می‌گیرد. اولین مخروط گاتاپرچا اهمیت زیادی دارد چرا که باید تمامی طول مجرای ریشه را طی نموده و به نوک ریشه دندان برسد. سپس مخروطهای دیگر اضافه می‌شود تا زمانی که تمامی مجرا کاملاً پر شود.
به منظور پر کردن یکدست و کامل دندان، مواد مهر و موم کننده به گاتاپرچا اضافه می‌شود. مواد مهر و موم کننده معمولاً خمیر رقیقی است که پیش از قرار دادن مخروط گاتاپرچا در داخل مجرا، به آن آغشته میشود. همچنین ممکن است پیش از پر کردن دندان با گاتاپرچا، خمیر به داخل مجرای ریشه تزریق شود. این کار برای این است که تمامی حفرات باقی مانده در داخل دندان، بین مخروطها یا بین مخروط و دیواره پر شود.
دندانپزشک ممکن است گاتاپرچا را با تماس با وسیله ای داغ، نرم کند. به این صورت مواد قابلیت فشرده شدن و متراکم شدن پیدا میکنند و با شکل داخل دندان بهتر منطبق میشوند. یک روش دیگر این است که گاتاپرچا با تفنگ در داخل دندان قرار داده شود. این روش شبیه تفنگ چسب حرارتی است و یک لوله جامد از گاتاپرچا در داخل تفنگ گرم و ذوب میشود و سپس در داخل دندان متراکم و فشرده میگردد.

مرحله ششم: پر کننده موقتی
پس از این که دندانپزشک دندان را پر کرد، نوعی پر کننده موقتی بر روی تاج آن قرار میدهد. با این کار سوراخ دسترسی که در تاج ایجاد شده بود، بسته و مهر و موم میگردد. در این مرحله، کار عصب‌ کشی تمام شود.

مرحله هفتم: ترمیم دندان
اگر چه در اینجا فرایند عصب‌ کشی به اتمام رسیده است، اما دندان هنوز کار دارد. برای تقویت ساختار آسیب ‌دیده دندان و همچنین برای این که دوباره بتوانید با این دندان عصب‌ کشی شده غذا بجوید باید ترمیمی مانند روکش دندان، بر روی آن قرار دهید. انتخاب نوع ترمیم بستگی به شرایط دارد. ترمیم ممکن است بلافاصله پس از عصب‌ کشی و یا مدتی بعد از آن روی دندان قرار بگیرد.

تلفن تماس با دندانپزشکی تخصصی درمان ریشه دندان و عصب کشی واقع در اسلامشهر و نسیم شهر 02156350845  

با عفونی شدن ریشه‌ی دندان فرد با شرایطی مواجه می‌شود که دندان او نیازمند درمان ریشه است. این عفونت در دندان و بافت‌های پریودنتال درد ایجاد خواهد کرد اما فرایند درمان ریشه نیز منجر به ایجاد ناراحتی و درد در دندان خواهد شد. بنابراین، پس از درمان ریشه، وجود مقداری درد در ریشه‌ی دندان طبیعی خواهد بود. شدید بودن درد دندان پس از درمان ریشه (عصب کشی) می‌تواند نشانه‌ی مشکلات و احتمالا شکست درمان ریشه باشد.
شاید برای شما عجیب باشد که چطور پس از تخلیه‌ی عصب دندان و برداشتن آن، باز هم احتمال درد وجود دارد. اما باید بدانید که معمولا بافت‌های پریودنتال (اطراف دندان) منشا درد هستند که پس از درمان ریشه درد ایجاد می‌کنند، نه دندانی که درمان شده است. تنها استثناء در مورد عدم موفقیت درمان ریشه است، زمانی که درد دندان ناشی از عدم تخلیه‌ی کامل اعصاب آن است.

به عنوان یک قانون کلی می توان گفت که هر چه دندان پیش از درمان درد بیشتری داشته باشد، احتمالا بیمار پس از درمان ریشه (عصب کشی) درد بیشتری را تجربه خواهد کرد.

علل شایع درد پس از درمان ریشه

از جمله شایع‌ترین علل درد دندان پس از درمان ریشه، وجود التهاب در لیگامان‌های پریودنتال (یک دسته الیاف‌های بافت همبند که لزوما دندان را به استخوان فکی که درون آن قرار گرفته است متصل می‌سازد) اطراف نوک ریشه‌ی دندانی است که عفونی شده است. فشار ابزارهای اندودنتیک روی نوک ریشه طی فرایند درمان ریشه، و نیز فشردن رسوبات روی دندان و مایعات به پایین نوک ریشه طی پاکسازی کانال ریشه می‌توانند موجب تحریک بافت‌های پریودنتال شوند. افزایش جریان خون طی روند درمان بافت‌های پریودنتال یکی دیگر از علل ایجاد حساسیت و درد دندان خواهد بود.

هایپر اکلوژن (بلند بودن دندان نسبت به حد معمول)

اگر ترمیم دندان باعث بلندتر شدن دندان درمان شده بیش از حد معمول شود (هایپر اکلوژن)، ممکن است این دندان به دندان روبروی خود در فک مخالف فشار وارد کند که بایت طبیعی را تحت تاثیر قرار خواهد داد و پس از درمان ریشه منجر به ایجاد درد خواهد شد. دندانپزشک باید با کوتاه کردن دندان، اکلوژن (قرار گرفتن دندان‌ها روی یکدیگر) را اصلاح نماید به گونه‌ای که دندان درمان شده با دندان روبرو برخورد نداشته باشد، تا هم درد از بین رود و هم از شکستن دندان درمان شده جلوگیری به عمل آید.
گاهی اوقات ممکن است علائم و نشانه‌های مربوطه موقتی باشند و دستکاری دندان نیاز نباشد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که طی نخستین روزهای پس از درمان، هنوز اطراف ریشه‌ی دندان ملتهب باشد. ممکن است التهاب باعث شود دندان اندکی از محل طبیعی خود بالاتر برود که منجر به بروز موقتی هایپر اکلوژن خواهد شد.

براکسیسم (دندان قروچه)

بیماران مبتلا به دندان قروچه اگر پس از درمان ریشه همچنان به عادت فشردن یا ساییدن دندان‌های خود ادامه دهند، طی این 

دوره احتمالا با درد دندان مواجه خواهند شد. دندان درمان شده اگر تحت تاثیر عفونت و فرایند درمان تحریک شده باشد، ممکن است به شدت متورم و دردناک شود، یا حتی تحت فشار ناشی از ساییدن دندان‌ها روی یکدیگر ممکن است شکسته شود.

عفونت – آبسه‌ی پری آپیکال

آبسه‌ی پری آپیکال به تجمع چرک و عفونت در نوک ریشه اطلاق می‌شود. فشرده شدن باکتری به پایین‌ نوک ریشه قبل از درمان اندودونتیک (درمان ریشه دندان) یا حین آن، منجر به عفونت استخوان خواهد شد که در نتیجه ممکن است آبسه‌ی جدیدی ایجاد شود. با افزایش فشار روی بافت‌های اطراف ریشه‌ی دندان، درد و گاهی اوقات تورم ایجاد خواهد شد. دندانپزشک پیش از ترمیم دندان باید اطمینان حاصل کند که عفونت به طور کامل از بین رفته باشد. در صورت به جا ماندن عفونت، خطر بروز درد پس از درمان ریشه و شکست درمان ریشه افزایش خواهد یافت.

آبسه‌ی استریل

آبسه‌ی استریل نوعی از آبسه است که در آن باکتری عفونی وجود ندارد. معمولا از نوعی مایع برای پاکسازی و استریل نمودن کانال ریشه استفاده می‌شود. در برخی موارد، طی پاکسازی کانال‌های ریشه ممکن است با فشرده شدن اندکی از این مایع به پایین نوک ریشه، این نوع آبسه ایجاد شود. مانند آبسه‌ی پری آپیکال، آبسه‌ی استریل می‌تواند پس از درمان منجر به ایجاد ناراحتی‌های جدی شود. دندانپزشک پیش از پر کردن دائمی دندان باید مطمئن شود که هیچ مایعی اطراف ریشه‌ها باقی نمانده باشد. در صورتی که منطقه‌ی پری آپیکال به خوبی خشک و ضدعفونی نشده باشد ممکن است پس از درمان ریشه، دردهای شدیدی احساس شود.

درد روانی

نوع دیگری از درد که پس از درمان ریشه احساس می‌شود “درد روانی” است که وجود آن پس از قطع عضو طبیعی است. در درمان ریشه، اعصاب درون دنداان قطع شده‌اند به همین دلیل ممکن است بیمار درد روانی حس کند که شبیه درد انگشت در فردی است که دست او قطع شده است. این نوع درد پس از چند روز به طور طبیعی از بین خواهد رفت و جای هیچ نگرانی نخواهد بود. مشکل مربوط به درد روانی پس از درمان ریشه این است که ممکن است دندانپزشک منشا درد را چیزی غیر از عوامل روانی تشخیص دهد و آن را با مشکلات دیگر مرتبط سازد.

شکست درمان ریشه

چنانچه درد پس از درمان ریشه شدید باشد و بعد از چند روز به صورت طبیعی برطرف نشود، عادی نیست و معمولا نشان دهنده‌ی پیچیدگی‌ها و مشکلات درمان ریشه است. در صورت مشاهده‌ی موارد زیر می‌توان احتمال داد که درمان ریشه با شکست مواجه شده است:

• عدم مشاهده‌ی بهبودی و تداوم احساس درد مانند پیش از درمان( اگر بیش از یکماه طول بکشد و روند نزولی نداشته باشد).
• وجود درد ندان یا حتی وخیم‌تر شدن آن پس از جراحی.
• مشاهده‌ علائم عفونت مجدد در دندان مانند تورم، تجمع مایع درون دندان(بعد از یکماه).
• حساسیت بیش از حد دندان نسبت به سرما.
• وجود احساس طبیعی در دندان چند روز پس از فرایند درمان ریشه و آغاز درد مجدد در آن.
• شایع‌ترین علل درد پس از درمان ریشه در نتیجه‎ی مشکلات درمان عبارتند از:
  • عدم پاکسازی صحیح ریشه‌ی دندان. باقی ماندن بافت عفونی درون دندان.
  • سوراخ شدن دندان طی درمان که منجر به ورود باکتری به درون دندان خواهد شد، مشکل شایعی که پس از ایجاد انحنا درون دندان بوجود می‌آید.
  • عدم پر کردن ریشه‌ی کانال به طور کامل.
  • شکستن یکی از ابزارهای درمان ریشه درون کانال.

روش‌های کاهش درد دندان پس از درمان ریشه

یکی از بهترین راه‌های کاهش درد دندان ناشی از درمان ریشه، استفاده از مسکن‌هایی است که می‌توان بدون نسخه پزشک از داروخانه تهیه نمود، داروی ضد التهابی مانند ایبوپروفن جزء این دسته از داروهاست. گاهی اوقات نیز پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند تا خطر عفونت جدید را کاهش دهد.
با کاهش ارتفاع دندان درمان شده تا حد امکان، باید مشکلات اکلوژن (قرار گرفتن دندان‌های دو فک روی یکدیگر) برطرف شوند تا از التهابات بیشتر دندان جلوگیری نمود زیرا ممکن است منجر به مشکلات بیشتر شود. در صورت ایجاد آبسه، می‌توان درد ایجاد شده پس از درمان ریشه را با تخلیه‌ی آبسه کاهش داد، اما به احتمال زیاد نیاز به تکرار درمان خواهد بود. در صورت شکست درمان ریشه، درمان مجدد و احتمالا اپیکواکتومی (برداشتن نوک ریشه‌ی دندان) نیاز خواهد بود تا از این طریق بتوان دندان را حفظ نمود. در صورتی که هیچ یک از این راهکارها موثر واقع نشوند احتمالا کشیدن دندان ضرورت خواهد داشت.

تلفن تماس با دندانپزشکی تخصصی درمان ریشه دندان و عصب کشی واقع در اسلامشهر و نسیم شهر 02156350845  

اورژانس یا فوریت‌ها به محلی گفته می‌شود که خدمات پزشکی اورژانس به بیماران ارائه می‌شود. اورژانس‌ها معمولاً به عنوان یک بخش یا دپارتمان از بیمارستان محسوب می‌شوند. در دندانپزشکی تاج ارائه خدمات برای بیماران اورژانسی به قید فوریت و با اولویت صورت می پذیرد.